De val van de Helleense Staten.

In 204 v.C werd Antiochus IV Ephiphanes als kind koning van Egypte. Ook hierin zag Filips V een verzwakking en wilde delen van het Ptolemeïsche Rijk binnenvallen. Attalos I was daartegen en riep de hulp in van de Romeinen. Als gevolg hiervan kwam er de IIe Macedonische oorlog van 200-197 v.C.. De Romeinen versloegen de Macedoniërs en bevrijdden heel Griekenland van hun heerschappij.

 

Antiochus zag hierin opnieuw een kwetsbaarheid van Macedonië in, en wilde Noord-Griekenland binnenvallen. Hij werd echter in 191 v.C. bij Thermophylae door de Romeinen verslagen en trok zich terug naar Klein-Azië. De Aetoliërs sloten in 189 v.C. vrede met de Romeinen en richtten daarvoor ook de Aetolische bondgenootschap op. Zelfs Rhodos, Pergamon en Macedonië kozen de kant van de Romeinen. Er was dus geen andere keuze voor Antiochus en in 188 v.C. deed hij tegemoetkomingen voor een vredescontract. Hij moest een hoge bijdrage en betaling aan de Romeinen betalen.

 

In 171 v.C. ontstond wegens veronderstelde machtsaanspraken van Macedonië de IIIe Macedonische oorlog met de Romeinen. Hierin werden zij totaal verslagen en het Rijk werd in vier delen verdeeld. In de oorlog tussen de Archaïsche bondgenootschap en Sparta in 146 v.C. kozen de Romeinen de kant van Sparta. Ook vernietigden de Romeinen Korinthe, het belangrijkste lid, en gaven de Macedonische stadsheersers de leiding over bijna heel Griekenland.

De Romeinen vielen na enkele belangrijke overwinningen ook Azië aan, namelijk de provincies Syrië en Egypte. Hiermee kwam een einde aan de geschiedenis van de Griekse en Helleense stadstaten. De beschaving zette haar leven echter nog steeds voort, maar wel onder heerschappij van de Romeinen.