De maan, Selene… De satelliet van onze planeet heeft altijd de verbeelding van de mensen geprikkeld. De eerste dag van de week, maandag, is aan haar gewijd. Ze is een Godin in de klassieke beschavingen, de getijdenkijkers kijken naar haar om de getijden te kennen, en mensen van alle culturen hebben haar gebruikt als maatstaf voor de tijd. In de Middeleeuwen geloofde men dat wanneer de nacht viel of er verduisteringen waren, men de maan moest helpen om te overleven, door zoveel mogelijk lawaai te maken. De maan heeft altijd een centrale plaats ingenomen in het geloof van het schiereiland. In het noorden gelooft men op haar oppervlak een oude vrouw te zien spinnen, of een ander die, verrast door de maan terwijl hij hout stal, erdoor werd opgenomen. In Baskenland gelooft men dat zij de dochter van de aarde is, men noemt haar grootmoeder en spreekt haar met die naam aan.

Men gelooft dat tijdens volle maan een persoon, vooral een kind, door de maan gegrepen kan worden, waardoor hij of zij gek wordt. Daarvoor is het niet nodig het huis uit te zijn; een bliksemflits die door het raam naar binnen dringt en de slapende persoon raakt of het nachtlampje dat op kleren valt die op de grond liggen, is voldoende. En als men eieren, vlees of melk buiten laat liggen, zullen ze bijna geheel bederven. Je kunt ook niet dieren slachten als het volle maan is.

Met de stijgende en ondergaande fasen werd altijd rekening gehouden bij elke uit te voeren activiteit. Men geloofde bijvoorbeeld dat de ideale datum voor het krijgen van een mannelijk kind de stijgende maan was en voor het omgekeerde de afnemende maan. Ook wanneer iemand sterft in de stijgende maan wordt dat beschouwd als een goed voorteken. Men gelooft ook dat in het stijgende kwartier van elke maand, maar nooit op vrijdag, het haar en de nagels moeten worden geknipt om ze sterker te laten groeien.