Uit de bekende Gorg dels Banyuts zou volgens de legende elke nacht tussen tien en twaalf uur de geest van graaf Arnau uit de hel ontsnappen. Op de rug van zijn zwarte paard, omringd door vuur en begeleid door een helse roedel, gaat hij ‘s nachts op jacht door de landerijen van Ripolles, in Girona. Het gekraai van een zwarte haan waarschuwt de graaf dat zijn lugubere en eigenaardige bezigheid moet eindigen en dat hij moet terugkeren naar de hel.

Deze mythische feodale heer, wiens ambitie en wreedheid geen grenzen kende, overheerste deze landen met ijzeren vuist. Hij plunderde dorpen, kneep zijn vazallen uit, en wie zich tegen zijn misbruiken verzette werd opgehangen. Als iets deze geduchte heer kenmerkte, was het zijn grenzeloze lust. Hij achtervolgde alle boerinnen en nam de jongste en mooiste mee naar zijn kasteel. Het toeval wilde dat in die tijd een mooie non werd benoemd tot kloosterzuster van San Juan. Ze was zo mooi dat de graaf zich onvermijdelijk tot haar aangetrokken voelde. De kloosterzuster heette Adelaisa en werd de obsessie van de graaf, die haar meedogenloos achtervolgde tot ze zich uiteindelijk overgaf. Op een nacht, toen de kloosterzuster graaf Arnau vergezelde op zijn nachtelijke jacht, keerden de honden van zijn eigen roedel zich tegen hen en beten hen dood. Men zegt dat de paus, nadat hij van dit voorval hoorde, de nonnen uit de abdij van Sint Jan verbande en dat sindsdien elk jaar op diezelfde nacht de roedel wordt gehoord.

Deze mythische figuur komt ongeveer overeen met Arnau de Mataplana, graaf van Pallars, die leefde in de eerste helft van de 14e eeuw. De echte graaf Arnau maakte misbruik van het verachtelijke recht van pernada, waarmee hij met elk meisje van zijn leengoed kon slapen voordat zij met een van zijn bedienden trouwde.

Zijn figuur, met duivelse trekjes opgeroepen, werd ook in verband gebracht met een ander feit. In het jaar 1017 werden de nonnen van het klooster van San Juan op last van de paus verbannen vanwege het vermeende oneerlijke leven van de gemeenschap. Hoewel achter hun verbanning de ambitie van een andere graaf schuilging, die de door de kloostergemeenschap beheerste gronden wilde inlijven, beschuldigde de pauselijke bul hen ervan “hoeren van Venus” te zijn.

De verhalen die de ronde deden over graaf Arnau en de geruchten van de pauselijke bul kwamen uiteindelijk samen, ondanks de kloof tussen de echte graaf Arnau en de verdrijving van de nonnen. In haar oorsprong sprak de legende van graaf Arnau niet over een specifieke non, maar werd ze later door dichters toegevoegd. Het personage van de eeuwige jager wordt sinds de Vikingsaga‘s vaak geïdentificeerd met de duivel, maar ook met de koningsheld uit de legende van Koning Arthur. Beide kanten van de medaille zijn aanwezig in de legendarische figuur van graaf Arnau.