Volgens de legende groeiden Isabel en Juan Martinez samen op in het 13e eeuwse Teruel. Beiden kwamen uit adellijke families van de stad. Zij was de dochter van Don Pedro de Segura, een rijke koopman. Hij, van de Marcilla, een familie van adel maar die hun grote landgoed had verloren door een plaag die de regio verwoestte in 1208.

De vader van Isabel wees de huwelijkskandidaat van zijn dochter af omdat hij vond dat zijn fortuin niet voldoende was, aangezien hij niet de eerste zoon van zijn familie was. Juan vroeg vijf jaar om zijn economische situatie te verbeteren en trok ten strijde. Vijf jaar gingen voorbij zonder nieuws van de jongeman, en denkend dat hij in de strijd gestorven was, stemde Isabel ermee in te trouwen met de huwelijkskandidaat die haar vader voor haar had uitgekozen. Op de dag van het huwelijk keerde Juan terug van de oorlog, overladen met rijkdom, maar het was te laat. Ze hield nog steeds van hem, maar ze was getrouwd. Hij vroeg haar om een laatste kus, maar ze weigerde. Gebroken van verdriet, stierf Juan aan haar voeten. Spijtig dat ze hem niet de laatste kus gaf, kwam Isabel de volgende dag naar zijn begrafenis. Deze keer kuste ze hem wel, en daar zakte ze naast hem in elkaar. Het volk van Teruel zag de dood van de twee jonge mensen als een teken van ware liefde en beiden werden samen begraven.