Toen begon het tiende jaar, dat alles besliste. Agamemnon ontvoerde Chryseis, de dochter van een Trojaanse priester van Apollo. De priester smeekte toen tot de God, die een plaag naar het Griekse kamp stuurde. Toen de Grieken hun ziener Calchas vroegen, adviseerde hij hen het meisje terug te brengen. Agamemnon was het hier niet echt mee eens en ging het gevecht aan met Achilles. Om hem te bewijzen wie sterker was, bevrijdde hij Chryseis en nam in plaats daarvan Achilles geliefde.

Achilles reactie was om te gaan vechten en doden, gesteund door zijn beste vriend Patroklos, die ook stopte met vechten. Met de tijd begon het slechter te gaan met de Grieken en veel helden verloren hun leven, dus besloot Patroklos de wapens weer te gebruiken, maar uiteindelijk werd hij gedood door Hector. Dit was een vreselijke klap voor Achilles, die hier vele jaren spijt van had en de gevechten enkele dagen onderbrak. Hierna besloot Achilles zelf terug te keren in de strijd en niet te stoppen totdat Hector dood was en de stad Troje in vlammen opging.

De Trojaanse oorlog was ook een Godenstrijd, aangezien de Goden aan beide zijden elk leger hielpen. Tijdens het duel van Achilles en Hector, verblindde Athena de Trojaanse held zodat Achilles hem kon doden. Om hem ook na zijn dood te vernederen, nam Achilles zijn lichaam en sleepte het naar de stapel waar zijn vriend Patrokolos begraven lag. Toen gebeurde er iets heel vreemds en misschien wel de beroemdste scène uit de Ilias. Priamos, de koning van Sparta en vader van Hector, zocht Achilles op in zijn tent in het Griekse kamp en smeekte hem zijn zoon vrij te laten om hem op een fatsoenlijke manier te begraven. Achilles deed het.

Maar de gevechten gingen door en Achilles werd geraakt door een pijl van Paris die door Apollo was gestuurd. Helaas had de pijl zijn enkel geraakt en was hij op slag dood. Zelfs de grote held ‘Aias’ werd hierdoor gek en pleegde eigenhandig zelfmoord. Paris, de verantwoordelijke van de hele oorlog, werd gedood door een pijl van Philoktetes. Na dat hij als Griekse soldaat gewond was geraakt tijdens de oorlog, keerde hij terug naar het leger nadat hij vele jaren veel pijn had geleden. Hij keerde terug met magische pijlen van Heracles. Maar Paris stierf niet onmiddellijk en zocht hulp in deberg waar hij uiteindelijk stierf. Kortom, veel doden maar geen stapvooruit.

Plotseling had Odysseus een idee. Hij had de Trojaanse ziener ‘Helenos’ horen zeggen dat Troje zijn einde zou zien in een paard dat de vernietiging in zijn maag zou dragen. Odysseus maakte zijn eigen interpretatie van de voorspelling. Hij organiseerde het leger om een enorm houten paard te bouwen dat ze Troje zouden aanbieden als geschenk en teken van respect. De Trojanen, te onvoorzichtig door de opwinding van de schijnbare overwinning, namen het geschenk klakkeloos aan en negeerden de waarschuwingen van de zieneres ‘Cassandra’.

‘s Nachts, toen iedereen aan het slapen was, ging de maag van het paard open en enkele Griekse soldaten kwamen naar buiten en openden de deuren van de stad om het hele leger binnen te laten. Ze slachtten iedereen af. Niemand bleef in leven: geen vrouwen, geen kinderen, geen oude mensen, geen honden, katten en vee. Zenamen hooguit enkele mooie vrouwen mee als slaven. Ze plunderden de stad en verbrandden alles wat zich binnen de murenbevond. Het was het einde van het roemrijke Troje en zijn lange verdediging tegen het Griekse leger.

Troje zou later herbouwd worden. Natuurlijk had het tijd nodig en werd het uiteindelijk nooit meer de beroemde en glorieuze stad diehet ooit was geweest.