Rodrigo Diaz de Vivar, bekend als El Cid Campeador, was een Castiliaanse militair die aan het eind van de elfde eeuw met zijn leger de Levant van het Iberisch schiereiland ging beheersen. Hij is een historische en legendarische figuur van de Herovering (periode waarin de christenen het schiereiland veroverden op de Arabische overheersing).

Hoewel hij later een nationale held werd die zich inzette voor de eenheid van Spanje, stond Rodrigo Díaz de Vivar zijn hele leven onder bevel van verschillende krijgsheren, zowel christelijke als islamitische. In werkelijkheid vocht hij voor eigen gewin, en werd hij wat sommige auteurs omschrijven als een huurling, een beroepsmilitair die zijn diensten verleent in ruil voor loon, in plaats van een strijder die vecht voor idealen. Zijn leven inspireerde echter de belangrijkste “cantar de gesta” (een episch gedicht) van de Spaanse literatuur: El Cantar de mío Cid (Het lied van de Cid).

De beroemdste legende over de Cid is die waarin hij na zijn dood een veldslag won. Deze mythe speelt zich af in het zuidoosten van het Iberisch schiereiland toen koning Bucar van Marokko Valencia probeerde terug te winnen. El Cid verliet Valencia op de rug van zijn trouwe paard Babieca en met zijn zwaard Tizona in de hand, samen met zijn trouwe makkers en zijn vrouw Jimena. Ze verlieten de stad om middernacht met het idee een verrassingsaanval op de Arabische troepen uit te voeren. De aanval was een succes, en noch koning Bucar noch zijn soldaten beseften de hardheid van de Cid, die op geen enkel moment zijn zwaard gebruikte. Alleen al zijn aanwezigheid met een zwaard dat volgens hen van vuur was, joeg hen angst aan. Hoe konden ze weten dat de Cid al twee dagen dood was!

Een paar dagen eerder was Petrus in zijn kamer van de Cid verschenen. Eerst herkende de Cid hem niet, maar de heilige had een boodschap voor hem: “Je moet over dertig dagen deze wereld verlaten en naar het leven zonder einde gaan.” De Cid was bezorgd omdat een heilige aan hem verschenen was en hem vertelde dat hij binnen enkele dagen zou sterven, net toen hij tegen koning Bucar moest vechten om de stad Valencia terug te krijgen. Maar de heilige verzekerde hem dat hij als dode de strijd zou winnen met de hulp van de apostel Santiago.

Kort daarna werd de Cid hopeloos ziek en kon er weinig voor hem worden gedaan. Voordat hij stierf, gaf hij zijn mannen de opdracht zijn lichaam te zalven, te laten balsemen en mee te nemen naar Castilië op de rug van zijn paard Babieca. Dat wil zeggen, zodra ze koning Bucar hadden verslagen. Zijn lichaam werd zo geprepareerd dat geen man of vrouw ter wereld dacht dat hij nog leefde. Koning Alfonso zelf was verbaasd toen hij zijn lijk zag toen hij hem begroef.

Zo wordt de mythe van de Cid verteld, maar de omstandigheden van zijn dood waren heel anders. Rodrigo Diaz de Vivar stierf aan een natuurlijke oorzaak, omdat hij ondanks zijn leeftijd van net boven de 50 jaar niet erg gezond was. De beroemde krijger stierf in vrede en Valencia werd in die jaren niet aangevallen.