De Iberiërs waren een oude beschaving aan de oost- en zuidkust van Spanje. Ze bestonden uit verschillende groepen die, hoewel ze enkele kenmerken deelden, geen eenheid vormden en nogal wat verschillen vertoonden. Na de Romeinse invasie werd het Hispania genoemd en ging het deel uitmaken van het Romeinse Rijk.

De mythologische wereld van het Iberische volk is grotendeels onbekend. Het was polytheïstisch en gebaseerd op natuuraanbidding. Ongeacht wat er online te vinden is, zijn er geen echte namen van Iberische goden te vinden in oude teksten of inscripties uit die tijd, behalve die van de god ‘Betatun‘. Het is bekend dat hun mythologie van Semitische oorsprong was, aangezien er rituelen werden aangetroffen die werden gewijd aan een vrouwelijke godheid. Deze godheid hield verband met het algemene concept van vruchtbaarheid en een mannelijke godheid hield verband met oorlog en de duivelse wereld.

Door de jaren heen is bekend dat zij syncretismen uitvoerden met godheden (d.w.z. “gekopieerd”) uit het Carthaagse pantheon, zoals Astarte; uit het Grieks, zoals Demeter of Kore, ofzelfs uit het Romeinse, zoals Dea Caelestis. Net als hun Keltische tijdgenoten hielden de Iberiërs zich bezig met de vruchtbaarheid van gewassen, dieren en mensen. Er zijn ook veel votiefoffers van ossen en andere herbivoren gevonden, wat doet vermoedendat er een godheid verbonden was met de paardenwereld en de zorg van de Iberiërs voor de vruchtbaarheid van hun vee.

Hoewel hun goden onbekend zijn, is bekend dat de Iberiërs rituelen uitvoerden voor deze goden, waaronder: dierenoffers, offergaven, het gebruik van psychotrope stoffen uit planten zoalspaddestoelen, groepsdansen, en nog veel meer.