Σε 484 π.Χ ο διάδοχος του βασιλιά της Περσίας Δαρείος, Χαίρχες, άρχισε τις προετοιμασίες για μια άλλη τεράστια επίθεση στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, Κόρινθος, Σπάρτα και η Αθήνα υπέγραψαν την αντί-περσική συμμαχία ή την ελληνική συμμαχία κάτω από την ηγεσία Σπάρτα.

Σε 480 π.χ., οι Πέρσι επιτέθηκε πάλι και νίκησε στα στρατεύματα Λεονοίδες στην πρώτη μάχη στο βόρειο τμήμα της Ελλάδας, κοντινά Θερμοπύλες, που καθαρίζουν όπως αυτόν τον τρόπο τους κάτω στο Αττικά. Μόλις το ήξεραν, οι αθηναίοι αποφάσισαν να αφήσουν τα σπίτια τους και όλα πίσω από τους για να καθαρίσουν ολόκληρη την περιοχή του Αττικά. Θα πήγαιναν στο στενό Σαλαμίνα να δώσουν την αποφασιστική μάχη. Ο περσικός που καίγεται κάτω από σχεδόν όλη την Αθήνα και, τι παρέμεινε ακόμα στεμμένος, που αποκτήθηκε στο δρόμο τους πίσω από Βοεθεία. Εντούτοις, στο στενό τα ευκίνητα σκάφη από την Αθήνα είχαν τις καλύτερες κάρτες από τους Πέρσι και τις έβαλαν σύντομα στην πτήση. Αυτοί επέστρεψαν έπειτα στο βόρειο τμήμα της Ελλάδας, όπου υπέστησαν μια άλλη φοβερή ήττα. Οι πάλες στις πεδιάδες Πλαταιών κάτω από την ηγεσία του λιτού Παυσανίας συνεχίστηκαν για μερικές εβδομάδες. Συγχρόνως, μια ελληνική ναυτική μονάδα νίκησε το υπόλοιπο του περσικού στρατού σε Μυκάλε, η χερσόνησος απέναντι από Σάμος, τελειώνοντας οριστικά με τον περσικό κίνδυνο.

Μετά από τη νίκη, η άποψη των μελών της ελληνικής συμμαχίας ήταν απολύτως διαφορετική. Οι Σπαρτοί θέλησε να επιστρέψει στην ηπειρωτική χώρα και να σταματήσει τις δραστηριότητές τους στη δευτερεύουσα Ασία. Οι αθηναίοι αισθάνθηκαν πραγματικά ενθαρρυμένοι και προσφερθέντες για να προστατευθούν οι πόλεις της δευτερεύουσας Ασίας. Αυτοί ήταν οι σπόροι της μελλοντικής ναυτικής συμμαχίας του Αττικά που θα ήταν η βάση της μεγάλης δύναμης που επιτυγχάνεται από την Αθήνα στον 5 αιώνα π.Χ. Στο 479/80 π.Χ, ο αθηναίος έχτισε έναν τοίχο γύρω από τον Πειραιά και την Αθήνα χωρίς την έγκριση Σπάρτα που δημιουργείται την πρώτη των διαφωνιών και μεταξ