Οι ολυμπιακοί αγώνες οργανώθηκαν στη δόξα των Θεών, στους οποίους έκαναν τις θυσίες κατά τη διάρκεια μιας τελετής πριν από τους ανταγωνισμούς. Τα παιχνίδια πήραν το όνομά τους από τους μετανάστες που προήλθαν από το υποστήριγμα Όλυμπος, σε Θεσσαλία;, κάτω από στα δυτικά πεδινά του Πελοπόννησο να εγκαταστήσουν το άδυτό τους εκεί. Για τους αθλητές, οι ολυμπιακοί αγώνες ήταν ο σημαντικότερος ανταγωνισμός και μια νίκη σήμανε μια μεγάλη τιμή και μια υψηλή φήμη.

Τα παιχνίδια πραγματοποιήθηκαν στις διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας. Μεταξύ των άλλων, υπήρξαν παιχνίδια που διοργανώθηκαν στον ισθμό Κόρινθος κάθε δύο έτη και στους Δελφούς κάθε τέσσερα έτη. Ο διασημότερος ήταν, εντούτοις, αυτός γιόρτασε μια νοτιοδυτική πόλη του Πελοπόννησος: Ολυμπία. Αυτά τα παιχνίδια λήφθηκαν για παράδειγμα για τους σύγχρονους ολυμπιακούς αγώνες που γιορτάστηκαν στην Αθήνα σε 1896,

Τα πρώτα παιχνίδια πραγματοποιήθηκαν σε 776 π.χ. και όπου γιορτάζονται στη δόξα Ζευς. Όλοι οι ελληνικοί αθλητές είχαν την άδεια για να συμμετέχουν στον ανταγωνισμό, αλλά κανένα ξένοι και καμία γυναίκα. Οι γυναίκες δεν είχαν την άδεια ακόμη και για να παρευρεθούν στα παιχνίδια ως θεατές, ίσως επειδή πολλοί αθλητές ανταγωνίστηκαν γυμνός. Οι τρόποι ανταγωνισμού ήταν έως τότε αγώνας, μακροχρόνιο άλμα, ακόντιο, δίσκο, άρμα-φυλή, αγώνες στο πλήρες τεθωρακισμένο, την πάλη, τον εγκιβωτισμό και το πανκράτιο.

Δεδομένου ότι μια τιμή, ο νικητής πήρε μια ελιά διακλαδίζεται στεφάνι. Αυτό ήταν περισσότερο ένα σύμβολο, αλλά στο εγχώριο έδαφός τους, οι αθλητές επευφημήθηκαν όπως τους ήρωες. Το γόητρο είχε επίσης πολύ που κάνει με τα παιχνίδια: μόνο εκείνοι που είχαν τα καλά άλογα θα μπορούσαν να νοικιάσουν ένας αγώνας αλόγων, και οι αθλητές πρέπει να βρουν πολύ ελεύθερο χρόνο να εκπαιδεύσουν για τους ανταγωνισμούς. Εκτός αυτού, πολλές σφαίρες πρόσφεραν τα ακριβά αγάλματα στις οργανώνοντας πόλεις για να πάρουν την καλή φήμη και να μείνουν στους καλούς όρους με τους Θεούς.