Σύντομα μετά από το 1900 π.χ. οι πρώτες ελληνικές φυλές που καθιερώνονται στην ελληνική ηπειρωτική χώρα. Εκεί χτίζουν μερικά πριγκιπάτα όπως Μήκυνε, Τίρυνθα, Μαλθη, Περιστέρια και Μπάιρον.  Άλλες τακτοποιήσεις όπως Μεσσηνία, η Αττική, Βοιωτία ή την ακτή της Θεσσαλία παρατήρησαν μια υψηλή πυκνότητα του πληθυσμού. Σύμφωνα με τα πολλά υπολείμματα που βρέθηκαν, αυτές οι πόλεις είχαν μια σημαντική επιρροή από τον πολιτισμό του Μίνωας, και είναι ακόμα και δυνατό ότι Ελλάδα υπόκειντο έπειτα στους κρητικούς φόρους.

Στο τέλος του 16$ου αιώνα π.χ., εμφανίστηκε σε όλες τις νέες μορφές περιοχών της Μήκυνε ενταφιασμού: οι νεκρικές αίθουσες και αργότερα οι καλυμμένοι δια θόλου τάφοι. Αυτές οι νέες κατασκευές έφθασαν στην αιχμή τους περίπου 1300 π.χ. Η ιδέα πίσω από τους είναι χωρίς μια αμφιβολία του Μίνωας, αλλά το Μήκυνε βελτίωσε το ύφος. Πάλι, στους τάφους βρέθηκε πολλά έργα Μίνωας της τέχνης ως δώρα. Αφ’ ενός, αυτό αποδεικνύει ακόμα μια φορά την επιρροή εκείνου του πολιτισμού σε άλλος, μπορεί να γίνει κατανοητός ως απόδειξη της ανταλλαγής υπεροχής μεταξύ της Κρήτης και Μήκυνε.

Όλο αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της πρόωρης περιόδου της Μήκυνε περίπου 1600 και 1500 π.χ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κανένα παλάτι δεν χτίστηκε, αλλά οι ομάδες όπως Πυλός, Μήκυνε και Τίρυνθα ανέπτυξαν τα κέντρα συνεδρίασης. Αργότερα, κατά τη διάρκεια της μέσης περιόδου της Μήκυνε (1500 – 1400 π.χ.), υπήρξε μια σημαντική γενική άνοδος των πριγκιπάτων, αν και δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες που αφήνονται για αυτό.

Περίπου η πιο πρόσφατη περίοδος της Μήκυνε (1400 – 1200 π.χ.), εντούτοις, υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες διαθέσιμες χάρη στις πολυάριθμες γραπτές ταμπλέτες αργίλου που βρίσκονται στις καταστροφές των παλατιών. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ότι ο πολιτισμός της Μήκυνε έφθασε στο υψηλότερο σημείο του. Έχτισαν έπειτα οργανωμένο πόλεων κρατών, μεγάλες και ισχυρές οχυρώσεις, και ένα κάστρο μοιάζοντας με ένα παλάτι. Όλο αυτό παρουσιάζει τον ανταγωνισμό με τις γειτονικές περιοχές, την προθυμία τους να παρουσιάσουν δύναμή τους, και σταθερό να απειλήσει μιας εισβολής. Μια ιδιαίτερη διαφορά με Κνωσός ήταν η κατασκευή του κάστρου τους, το οποίο δεν ήταν τόσο πυκνά και όχι τόσο υψηλός και καπέλο τα εργαστήρια έξω από τους τοίχους του κάστρου.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία απόδειξη που η αυτοκρατορία της Μήκυνε κυβέρνησε πέρα από τους Έλληνες, αλλά μπορεί να υποτεθεί χάρη στους διαφορετικούς παράγοντες. Πρώτος, λόγω των εξουδετερώνοντας κατασκευών του χρόνου. Δεύτερος, λόγω της μυθολογικής ιστορίας του τρωικού πολέμου, στον οποίο ο βασιλιάς της Μήκυνε Αγαμέμνων εμφανίζεται ως ηγέτης του ελληνικού στρατού. Προφανώς, ο τρωικός πόλεμος αποδυνάμωσε της Μήκυνε και τους συγγενείς τους τόσο άσχημα που οδήγησαν στο τέλος και την εισβολή του πολιτισμού τους. Ο πολιτισμός της Μήκυνε έφτασε τελικά σε ένα τέλος γύρω στο έτος 1200 π.χ. επιπλέον σχεδόν όλοι οι κανόνες του χρόνου. Τα φυσικές φαινόμενα, οι πάλες, οι εξεγέρσεις και οι εισβολές (του Φιλιστινες) φαίνονται να είναι μερικοί από τους λόγους για όλες αυτές τις πτώσεις.

Η αυτοκρατορία της Μήκυνε , αν και χρειάστηκε ένα περισσότερο από απλό χτύπημα για να εξαφανιστεί, δεν θα μπορούσε ποτέ να ξεχωρίσει πάλι.