Στον 7ο αιώνα π.χ. Σπάρτα είχε έγινε αρκετά πλούσιο κράτος αφότου είχε απαιτήσει εκείνη η αριστοκρατία πολλούς φόρους και οι υπηρεσίες από το τους εξυπηρετούν το Ελοτεν. Η οργάνωση του κράτους και η οικονομία σε Σπάρτα ακολούθησαν τους οδηγούς Λυκούργος, ένας μυθολογικός αριθμός που στρέφει τη ζωή στη διεύρυνση και την κατάρτιση του στρατού εις βάρος μιας αρκετά περιορισμένης μεμονωμένης και γνωστής ζωής.

Το Σπάρτα δημιουργήθηκε με την ένωση των διάφορων δωρικών χωριών. Κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα επέκτεινε την επιρροή του στο Δεντηελιατις, στην ανατολή του Περσικού Κόλπου Μεσσένια οι και, κατά τη διάρκεια των περίπου 20 ετών που διάρκεσαν τον πρώτο πόλεμο Μεσσένια, επίσης στο Μεσσένια. Αφότου, φορτώθηκαν οι ηττημένοι του πολέμου με τους φόρους και τις υπηρεσίες, και ο κύβος Μεσσένια μειώθηκε στη σκλαβιά ως τιμωρία για την πρόκληση του δεύτερου πολέμου Μεσσένια με την επανάστασή τους. Γύρω από τα μέσα του 6ου αιώνα, Σπάρτα δούλεψε σκληρά για να χτίσει μια ευρεία συμμαχία κάτω από την ηγεσία του, η αποκαλούμενη πελοποννησιακή συμμαχία.

Η εκπαίδευση σε Σπάρτα στράφηκε στην τέχνη της πάλης από την αρχή των ετών των σπουδαστών. Τα παιδιά πάρθηκαν μαζί από τους γονείς τους στην ηλικία επτά και άρχισαν στη φυσικές απόδοση και τη σκλήρυνση τους. Στην ηλικία 20 ήταν ιδιαίτερα-εκπαιδευμένοι πολεμιστές που θα εργάζονταν καθημερινά στο στρατό μέχρις ότου έγιναν 30. Στο Οπλίτες (πολεμιστές) παρέχηκε μια μεγάλη στρογγυλή ασπίδα, ένα πλάστρων, ένα κράνος, οι περιποιήσεις ποδιών και μια λόγχη ή ένα ξίφος. Υπήρξαν διαφορετικοί σχηματισμοί μάχης στο Φαλάνξ, παραδείγματος χάριν, καθένας χρησιμοποίησε τη μεγάλη ασπίδα του για να προστατεύσει το αριστερό μέρος του σώματός του και το σωστό μέρος του σώματος των γειτόνων.

Φυσικά, αυτό το είδος εκπαίδευσης δεν άφησε κανέναν χώρο για την ιδιωτική ζωή, και οι λιτές γυναίκες απόλαυσαν περισσότερα προνόμια από τις γυναίκες σε άλλες πόλεις. Έπρεπε επίσης να περάσουν από μια φυσική κατάρτιση, και αυτοί αρμόδιοι για μερικές επίσημες θέσεις σχετικά με την οικονομία και τη διοίκηση. Το Σπάρτα κυβερνήθηκε από δύο βασιλιάδες, το συμβούλιο 30 μελών (Γερουσία) και πέντε Έφορε που εκλέχτηκαν κάθε έτος από τα 8000 Σπαρτοί.

Η πελοποννησιακή συμμαχία, μαζί με την αττική συμμαχία, επέτυχε μια μεγάλη δύναμη πάνω στα ελληνικά κράτη κάτω από την καθοδήγηση της Αθήνας. Εντούτοις, συχνά έπρεπε να παλέψουν ενάντια στις επαναστάσεις στα αρχεία τους, όπως παραδείγματος χάριν σε 464 με τον τρίτο πόλεμο Μεσσενια ή ενάντια σε άλλους κινδύνους που προέρχονται από τις περσικά ή άλλα πόλεις κράτη και τα ενδιαφέροντα. Για μια στιγμή, Σπάρτα πήρε την ηγεσία του αρχαίου κόσμου μετά από την πλήρη ήττα των αθηναίων στον πελοποννησιακό πόλεμο σε 404 π.χ., αλλά ο νέος ηγέτης δεν θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τη νίκη και έχασε σύντομα τη δύναμή του σε 371 π.χ. ενάντια στο Θέβα στη μάχη σε Λεύκτρα.

Σε 369 π.χ. το Μεσσένια οριστικά αριστερό Σπάρτα και ιδρυμένος ένα κράτος. Τέλος, το παλαιό ισχυρό κράτος ενέπεσε στον κανόνα του Φίλιππο ΙΙ και ένωσε την κορινθιακή συμμαχία κάτω από την καθοδήγηση της Μακεδονίας. Το Σπάρτα θα έβλεπε τελικά το τέλος του με τη μακεδονική αυτοκρατορία, στην οποία προστέθηκε ως απλή επαρχία.