Η πολιτική αλλαγή ήρθε στο 478/77 π.χ. Οι Σπαρτοί παρουσίασε σαφώς έλλειψη ενδιαφέροντός τους για τις ιόνιες πόλεις. Κατά συνέπεια, τα ισχυρότερα νησί-κράτη Χίος και Σάμος ανάγκασαν τη μεταφορά της ανώτατης εντολής της ελληνικής συμμαχίας στον αθηναίο, κάτω από την ηγεσία Αρίστιδες.

Η Αθήνα χρησιμοποίησε τη θέση της να χτίσει ένα απολύτως διαφορετικό σύστημα της συμμαχίας με πολλές σταθερές δομές οργάνωσης. Η πόλη υπεγράφησαν τις διμερείς συμφωνίες με πολλά αιγαίο νησί και κράτη ακτών χορηγώντας μια αμοιβαία βοήθεια και την αναγνώριση των ίδιων εχθρών και των φίλων. Η ασφάλεια των συνδεμένων εδαφών εξασφαλίστηκε από μια συνδρομή ιδιότητας μέλους που πήρε πληρωμένη στη γενική αντίθετη αίθουσα Δειλός και χρησιμοποιήθηκε για να διατηρήσει τον κοινό στόλο.

Αυτή η συμμαχία κλήθηκε αττική συμμαχία, η οποία υπήρξε μαζί με την ελληνική συμμαχία μέχρι τα 461 π.χ.Αλλά η Αθήνα δεν συγκέντρωσε πολύ στον τελευταίο. Μεταξύ 478 και 458 η πόλη κυβερνήθηκε από Κίμων, αρμόδιο πολλών στρατιωτικών επιτυχιών ενάντια στον περσικό (ως παραδείγματος χάριν Ευρυμέδων και Παμφυλία).

Μετά από τη σαφή ήττα του περσικού, πολλοί από τους συνεργάτες της συμμαχίας δεν ενδιαφέρθηκαν πλέον για την παραμονή σε το, αν και αναγκάστηκαν να συνεχίσουν μια συνεισφορά στην Αθήνα.

Ο κανόνας της Αθήνας

Συμφωνίες 449/8 και 446/5 υπογεγραμμένες σε η Αθήνα ειρήνης με την Περσία και Σπάρτα, που συγχρόνως το εμπόριο και η οικονομία άκμασαν πάλι στην αττική συμμαχία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Αθήνα εξεχώρισε ως πολιτιστικό κέντρο της Ελλάδας με την τέχνη και την ποίηση που είναι στην αιχμή της εξέλιξής τους.